صفحه محصول - دانلود پادشاهی کهن

دانلود پادشاهی کهن (docx) 78 صفحه

دسته بندی : تحقیق

نوع فایل : Word (.docx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحات: 78 صفحه

قسمتی از متن Word (.docx) :

نخستين دورة سلسله ها و پادشاهي كهن: در نخستين دوره‌هاي رشد هنر مصري، علاقة شديدي به تصوير يا چهره نماي مردگان پيدا شد. باز به همين علت كه ماندگاري سبك و مصالح كار تا بدان پايه اهميت داشت. با آنكه براي ساختن تصوير با تنديس افراد غير وابسته به طبقات اشراف يا خانوادة سلطنتي از مصالحي چون چوب، رس و مفرغ استفاده مي شد، سنگ مادة اصلي اين كار بشمار مي رفت: سنگ آهك و ماسه سنگ از صخره هاي اطراف رود نيل، سنگ خارا از حوضة آبشارهاي نيل عليا، و سنگ ديوريت از صحراي مصر استخراج و به محل حمل مي شد. پيكره ها شكلهاي ارگانيك در درون ساختمان خشك و هندسي معبد بودند با تيرهاي عمودي و افقي تخت‌شان، فضاي گيرايي از ابهت شاهانه به آن مي بخشيدند. خفرع بر اورنگي نشسته است كه بر قاعده اش نقش درهمبافته اي از دو گياه پاپيروس و نيلوفر آبي مصري – نماد مصر متحد – حكاكي شده است. بالهاي محافظ شاهين – نماد آفتاب – پشت سر او را پوشانده‌اند و اين نشانه اي از پايگاه خدايي خفرع به عنوام پسر رع است. او دامن سادة مرسوم پادشاهي كهن را به تن كرده است و يك روسري كتاني بر سرش دارد كه پيشاني او را پوشانده و با چينهاي ريز تا روي شانه اش رسيده است. چهرة پادشاه از فرديتي نيرومند برخوردار است و در همان حال آرامشي خونسردانه از آن ساطع است كه بازتابي از نيروي ابدي فرعون و مقام پادشاهي به طور اعم به شمار مي رود. اين تأثير، كه از تمام پيكره هاي سلطنتي كا در بيننده برجا مي ماند، با استفاده از تدبيرهاي شكل آفريني و اسلوبهايي تحقق يافته است كه امروزه نيز تحسين آدمي را برمي انگيزد. پيكرة خفرع، از فشردگي و يكپارچگي نيرومندي برخوردار است و چند نقطة برآمده و شكستگي نيز دارد؛ شكل، هدف را كه ماندن تاابديت است بيان مي كند. بدون خفرع به تخته سنگ پشتي اش چسبيده است، دستهايش نزديك بالاتنه و رانهايش قرار گرفته اند، پاها تنگ هم هستند و با پرده هاي سنگي به اورنگ شاهي متصل شده اند. حالت پيكره مانند تنديسهاي بين النهرين، از روبرو، جدي، و قرنيه دار است. اين الگوي قابل تكرار، بخشهاي بدن را چنان در كنار هم قرار مي دهد كه تماماً با نماي روبرو يا تماماً با نماي نيمرخ نشام داده مي شوند. در اين باره، اروين پانوفسكي چنين مي نويسد: