صفحه محصول - پاورپوینت تاريخچه بهداشت مدارس در جهان

پاورپوینت تاريخچه بهداشت مدارس در جهان (pptx) 26 اسلاید

دسته بندی : پاورپوینت

نوع فایل : PowerPoint (.pptx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد اسلاید: 26 اسلاید

قسمتی از متن PowerPoint (.pptx) :

بنام خدا تاريخچه بهداشت مدارس در جهان توجه به ضرورت و اهميت بهداشت مدارس در کشورهاى مختلف جهان همزمان نبوده، بلکه از نظر تاريخى و کيفيت عمل تنوع داشته است. شايد فرانسه اولين کشورى باشد که همراه با طرح آموزش علمى خود، يک ماده را نيز به مسئله بهداشت مدارس اختصاص داد و در سال ۱۷۹۳ که اين طرح به تصويب رسيد، در کشور هلند، بهدارى آموزشگاه‌ها در سال ۱۸۶۸ با استخدام دو نفر پزشک پايه‌گذارى شد و شروع به کار کرد و سپس در سال ۱۹۰۱ با اعلام تعليمات اجباري، شهردارى موظف به سازمان‌دهى اداره بهدارى آموزشگا‌ه‌ها شد و در سال ۱۹۴۲ اولين قانون مربوط به بهداشت مدارس به تصويب رسيد، در ایالات متحده امریکا اولین کسی که به بهداشت مدارس توجه کرد ویلیام الکوت Alcotبود.وى در سال ۱۸۲۹ راجع به مشخصات ساختمان مدارس مقاله‌اى نوشت و در اين مورد نظرات تازه‌اى ابراز کرد. پس از وي، هوراس من Horace mann در سال ۱۸۵۰ نيز تدريس مسائل شناخت اعضاء و فيزيولوژى بعضى از قسمت‌هاى بدن انسان را به زبان ساده براى دانش‌آموزان ابتدائى توصيه کرد و پس از آن در سال ۱۸۹۰ بود که دروس فيزيولوژى و بهداشت محيط زيست در ۴۰ ايالت آمريکا جزو برنامه رسمى دروس مدارس شد و بالاخره در سال ۱۸۹۴ ساموئل دارگين Dargin معاينات عمومى دانش‌آموزان را در مدارس شهر بوستون آغاز کرد که به‌دنبال آن با اجراء اين برنامه در سال ۱۸۹۵ در شيکاگو و ۱۸۹۸ در مدارس نيويورک توجه کلى و فراگير نسبت به بهداشت دانش‌آموزان بيشتر ايالات متحده‌ آمريکا صورت گرفت. در انگلستان آغاز کار بهداشت مدارس از سال ۱۹۰۷ و تحت نظارت ادارات آموزش محلى به وجود آمد و سپس با ايجاد سازمان عظيم بهداشت و طب عمومى يا ملي، بهداشت مدارس وابستگى خود را با آموزش و پرورش حفظ کرد در سال ۱۹۱۹ رياست پزشکان وزارت بهداري، با حفظ سمت به رياست بهداشت مدارس نيز منصوب و ارتباط بين بهداشت عمومى و مدارس محکم‌تر شد و بهدارى آموزشگاه‌ها راه رشد و کمال پيمود، به‌نحوى که در بيشتر مدارس، محل خاصى هم براى کار بهداشتى در نظر گرفته شد که ضمن ارائه خدمات بهداشتي، کارهاى مقدماتى درمانى و دندانپزشکى نيز براى دانش‌آموزان صورت مى‌گرفت. در آغاز وظايف بهدارىآموزشگاه‌ها،کشف نقايص عضوى دانش‌آموزانى بود. ولى بعداً اين وظيفه توسعه يافته و تمام مسائلى را که به‌نحوى با سلامت و بهداشت جسمى و روانى کودکان در ارتباط بود، فرا گرفت تاریچه بهداشت مدارس در ایران از سال ۱۲۹۰ هجرى شمسى مدارس جديد به‌جاى مکتب‌خانه‌هاى قديم تأسيس شد. ۹ سال بعد مجلسى از اطباء ايرانى و اروپائى مقيم در تهران به نام مجلس 'حفظ‌الصحه' براى مراقبت از بهداشت عمومى به‌وجود آمد. در اواخر همان سال فردى براى پايه‌ريزى بهداشت در مدارس انتخاب شد و سرانجام در سال ۱۳۰۴ شمسى سازمانى به نام 'صحيه مدارس' بنياد گذاشته شد. در سال ۱۳۱۴ صحيه مدارس به‌عنوان يک واحد مشخص وابسته به وزارت معرفى شد که داراى قسمت‌هاى معاينات بهداشتى چشم دانش‌آموزان و آموزش بهداشت بوده است. در سال ۱۳۱۵ صحيه مدارس به 'بهدارى آموزشگاه‌ها' تغيير نام يافت. در سال ۱۳۱۶ بهدارى آموزشگاه‌ها به دانشکده پزشکى دانشگاه تهران وابسته گرديد و در سال ۱۳۱۸، بهدارى آموزشگاه‌ها از دانشکده پزشکى جدا و به وزارت فرهنگ وقت وابسته شد. در سال ۱۳۵۰ براى تأمين نيروى‌ انسانى مورد نياز بهدارى آموزشگاه‌ها، دفتر امور مدارس عالى و انستيتوهاى تکنولوژى به تأسيس اولين آموزشگاه عالى بهداشت مدارس در تهران اقدام نمود. تعداد اين آموزشگاه‌ها تا سال ۱۳۵۷ به ۱۷ باب در ۱۷ استان بالغ گرديد. از اين آموزشگاه‌ها تا قبل از انقلاب اسلامي، حدود ۵۰۰۰ نفر مراقب بهداشت مدارس تربيت شده و در مدارس به‌کار گمارده مى‌شدند. پس از انقلاب اسلامى با تصويب‌نامه مورخ ۲۳ اسفند ۵۷ هيئت وزيران دولت موقت جمهورى اسلامي، امور بهداشت آموزشگاه‌هاى کشور با تمام پرسنل، اعتبارات و سازمان‌ها و فعاليت‌هاى وابسته از وزارت آموزش و پرورش جدا و به وزارت بهدارى و بهزيستى وقت منتقل گرديد.